Διακήρυξη για τα δικαιώματα προσώπων που ανήκουν
σε εθνικές ή εθνοτικές, θρησκευτικές και
γλωσσικές Μειονότητες.
Υιοθετήθηκε
από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών
απόφαση με
αριθ. 47/135,
της 18.12.1992
Άρθρο
1.
1. Τα
κράτη θα προστατεύουν την ύπαρξη και την εθνική ή εθνοτική , πολιτισμική, θρησκευτική και
γλωσσική ταυτότητα των μειονοτήτων που βρίσκονται μέσα στην αντίστοιχη
επικράτεια τους. και θα ενθαρρύνουν συνθήκες για την προαγωγή αυτής της ταυτότητας.
2. Τα
κράτη θα υιοθετούν κατάλληλα νομοθετικά και άλλα μέτρα για την επίτευξη αυτών των σκοπών.
Άρθρο
2.
1.
Πρόσωπα που ανήκουν σε εθνικές ή εθνοτικές. θρησκευτικές και γλωσσικές .μειονότητες (στο
εξής θα αναφέρονται ως πρόσωπα που ανήκουν σ« μειονότητες) έχουν το δικαίωμα να
απολαμβάνουν το δικό τους πολιτισμό, να ομολογούν και να ασκούν τη δική τους
θρησκευτική πρακτική και να χρησιμοποιούν τη δική τους γλώσσα, ιδιωτικά και
δημόσια, ελεύθερα και χωρίς παρεμβολή ή διάκριση οποιαδήποτε μορφής.
2. Πρόσωπα που ανήκουν σε
μειονότητες έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν αποτελεσματικά στην πολιτισμική, θρησκευτική, κοινωνική, οικονομική και .δημόσια ζωή.
3. Πρόσωπα που ανήκουν
σε μειονότητες, έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν
αποτελεσματικά
στη λήψη αποφάσεων σε εθνικό και, όπου αρμόζει, περιφερειακό
επίπεδο
σχετικά με τη μειονότητα στην οποία ανήκουν ή τις περιφέρειες στις
οποίες
ζουν, με τρόπο συμβατό προς την εθνική νομοθεσία.
4. Πρόσωπα που ανήκουν
σε μειονότητες έχουν το δικαίωμα να ιδρύουν και να
διατηρούν
δικές τους εταιρείες.
5. Πρόσωπα που ανήκουν
σε μειονότητες έχουν το δικαίωμα να ιδρύουν και να διατηρούν, χωρίς
καμία διάκριση, ελεύθερες και ειρηνικές επαφές με άλλα μέλη της ομάδας τους, με
πρόσωπα που ανήκουν σε άλλες μειονότητες, καθώς και επαφές, πέρα από τα σύνορα, με πολίτες άλλων κρατών με τους οποίους συνδέονται με εθνικούς ή εθνοτικούς,
θρησκευτικούς, ή γλωσσικούς δεσμούς.
Άρθρο3.
1. Πρόσωπα
που ανήκουν σε μειονότητες μπορούν να ασκούν τα δικαιώματα τους συμπεριλαμβανομένων
και εκείνων που αναφέρονται σ' αυτή τη Διακήρυξη, ατομικά καθώς και σε
κοινότητα με άλλα μέλη της ομάδας τους, χωρίς καμία διάκριση.
2. Κανένα
δυσμενές αποτέλεσμα δεν θα προκύπτει για οποιοδήποτε πρόσωπο ανήκει σε μειονότητα, ως
συνέπεια της άσκησης ή μη άσκησης των δικαιωμάτων όπως αναφέρουν στη
διακήρυξη αυτή.
Άρθρο
4.
1.
Τα κράτη θα παίρνουν μέτρα, όπου απαιτείται, για να διασφαλίζουν ότι
πρόσωπα που
ανήκουν σε μειονότητες ασκούν πλήρως και αποτελεσματικά όλα τους τα ανθρώπινα δικαιώματα
και τις θεμελιώδεις ελευθερίες χωρίς καμία διάκριση και με πλήρη ισότητα απέναντι
στο νόμο.
2. Τα κράτη θα παίρνουν
μέτρα, για τη δημιουργία ευνοϊκότερων συνθηκών ώστε τα πρόσωπα που ανήκουν σε
μειονότητες να εκφράζουν τα χαρακτηριστικά τους και να αναπτύσσουν τον
πολιτισμό, τη γλώσσα, τις παραδόσεις και τα έθιμα τους, με εξαίρεση τις
συγκεκριμένες πρακτικές που παραβιάζουν τους νόμους του κράτους και βρίσκονται σε
αντίθεση με τα διεθνή κριτήρια.
3. Τα κράτη να παίρνουν
τα κατάλληλα μέτρα έτσι ώστε, όπου είναι δυνατό, πρόσωπα που ανήκουν σε μειοψηφίες να
έχουν επαρκείς ευκαιρίες για εκμάθηση της μητρικής τους γλώσσας ή για διδασκαλία
στη μητρική τους γλώσσα.
4. Τα κράτη πρέπει, όπου
είναι κατάλληλο, να λαμβάνουν μέτρα στο πεδίο της εκπαίδευσης για να
ενθαρρύνουν τη γνώση της ιστορίας, των παραδόσεων, της γλώσσας και του
πολιτισμού των μειονοτήτων που υπάρχουν μέσα στην επικράτεια τους.
Πρόσωπα που ανήκουν σε μειονότητες πρέπει να έχουν επαρκείς ευκαιρίες για γνώση της κοινωνίας στο σύνολο
της.
5. Τα κράτη πρέπει να
παίρνουν κατάλληλα μέτρα ώστε πρόσωπα που ανήκουν σε μειονότητες να συμμετέχουν πλήρως στην
οικονομική πρόοδο και εξέλιξη του
κράτους τους.
Άρθρο 5.
1. Οι
εθνικές πολιτικές και τα προγράμματα να σχεδιάζονται και να υλοποιούνται με τον
οφειλόμενο σεβασμό στα νόμιμα συμφέροντα προσώπων που ανήκουν σε μειονότητες.
2.
Προγράμματα συνεργασίας και βοήθειας ανάμεσα στα κράτη, πρέπει να σχεδιάζονται και να
υλοποιούνται με τον οφειλόμενο σεβασμό στα νόμιμα συμφέροντα προσώπων
που ανήκουν σε μειονότητες.
Άρθρο 6.
Τα κράτη πρέπει να συνεργάζονται σε ερωτήματα
που συνδέονται με πρόσωπα που ανήκουν σε μειονότητες, inter alia, ανταλλάσσοντας
πληροφορίες και εμπειρίες, για την προαγωγή αμοιβαίας κατανόησης και εμπιστοσύνης.
Άρθρο 7.
Τα κράτη πρέπει να συνεργάζονται για την
προαγωγή του σεβασμού των δικαιωμάτων που αναφέρονται στην παρούσα Διακήρυξη.
Άρθρο 8.
1. Κανένα
σημείο αυτής της Διακήρυξης, δεν θα εμποδίζει την εκπλήρωση των διεθνών
υποχρεώσεων των κρατών σε σχέση με πρόσωπα που ανήκουν σε μειονότητες.
Ειδικότερα, τα κράτη θα εκπληρώνουν, με καλή πίστη, τις υποχρεώσεις και
δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες και
συμφωνίες στις οποίες συμμετέχουν ως μέλη.
2. Η
άσκηση των δικαιωμάτων όπως αναφέρονται στην παρούσα Διακήρυξη δεν πρέπει να θίγουν την απόλαυση, από όλα τα πρόσωπα,
των οικουμενικώς αναγνωριζόμενων
ανθρώπινων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών.
3. Μέτρα που λαμβάνονται
από τα κράτη για να διασφαλίζουν την αποτελεσματική απόλαυση των
δικαιωμάτων, όπως αναφέρονται στην παρούσα Διακήρυξη, δεν πρέπει, εκ πρώτης όψεως,
να θεωρούνται ότι έρχονται σε αντίθεση με την αρχή της ισότητας που
περιλαμβάνεται στην παγκόσμια
Διακήρυξη των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων.
4.
Καμία διάταξη της παρούσας Διακήρυξης δεν πρέπει να ερμηνεύεται ότι
επιτρέπει οποιαδήποτε δραστηριότητα που είναι αντίθετη με τους σκοπούς και τις
αρχές των Ηνωμένων Εθνών, συμπεριλαμβανομένης της κυριαρχικής ισότητας, της
εδαφικής ακεραιότητας και της πολιτικής ανεξαρτησίας των κρατών.
Άρθρο 9.
Οι εξειδικευμένοι φορείς και άλλοι οργανισμοί του
συστήματος των Ηνωμένων Εθνών να συμβάλλουν στην πλήρη πραγματοποίηση των
δικαιωμάτων και των αρχών που περιλαμβάνονται στη Διακήρυξη αυτή, μέσα στα
αντίστοιχα πλαίσια δικαιοδοσίας τους.
Για παραπέρα
αναφορές, βλέπε επίσης τα παρακάτω στοιχεία: :
-
Το Διεθνές Σύμφωνο για τα Αστικά και πολιτικά Δικαιώματα. (1996) άρθρο
27
-
Τη Συνθήκη
για την εξάλειψη (/η όλων των μορφών Ρατσιστικής Διάκρισης. (1965) άρθρο 2
-
Το Πλαίσιο Συνθήκης για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων (1995)
-
Τη Διακήρυξη Κορυφής της Βουδαπέστης της Ο50Ε (1994) Κεφ. Η Ανθρώπινη Διάσταση, άρθρα 23 και 24.