Το σχολικό έτος 2006-07 το πρόγραμμα της Ολυμπιακής Παιδείας (όπως όλοι γνωρίζουμε) αντικαταστάθηκε από το πρόγραμμα της Καλλιπάτειρας.

Στα πλαίσια λοιπόν του νέου προγράμματος η υπεύθυνη δασκάλα Φυσικής Αγωγής του προγράμματος Καλλιπάτειρα κα Βοδενιώτου Χρυσοπηγή πρότεινε ένα πιλοτικό πρόγραμμα (project) στο Υπουργείο Παιδείας με τίτλο Ονειροχώρα - Παιχνίδια χωρίς Σύνορα, το οποίο εγκρίθηκε για εφαρμογή.

Ο μεγάλος ποδοσφαιριστής Πελέ είπε κάποτε: « Ο αθλητισμός δίνει σε εμάς την ευκαιρία να κάνουμε όνειρα και να έχουμε ίσες ευκαιρίες για διάκριση. Αυτή είναι μια σπάνια στιγμή που είμαστε όλοι ίσοι.».

Ο αθλητισμός και γενικότερα τα παιχνίδια είναι για τα παιδιά πηγή χαράς κι ευτυχίας, μέσα από τα οποία τα παιδιά αναπτύσσουν την αίσθηση της συντροφικότητας, της ισότητας και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Σε όλη τη γη τα παιδιά παίζουν και διασκεδάζουν, μπορεί κάποια από τα παιχνίδια να τα συναντήσουμε με διαφορετικές ονομασίες ή με παραλλαγές σε πολλές χώρες, ωστόσο το αποτέλεσμα κι ο στόχος είναι ίδιος.

Οι λόγοι που μας έκαναν ως Διαπολιτισμικό Σχολείο να καταθέσουμε αυτήν την πρόταση είναι ότι επιζητούμε ως σχολείο να συμμετέχουμε σε διάφορα τέτοια προγράμματα, διότι:

• Υπάρχει μια πολύ θετική εμπειρία από συμμετοχή μας σε ευρωπαϊκά προγράμματα.

• Θέλουμε να συνεχίσουμε την ευρωπαϊκή  διάσταση του σχολείου μας

• Αγωνιζόμαστε για την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας

• Θέλουμε να καθιερώσουμε τις διαπολιτισμικές συναντήσεις ως βασικό στοιχείο του σχολικού μας προγράμματος

• Να παρέχουμε όλο και περισσότερες ευκαιρίες σε κάποιους μαθητές μας, π.χ. παλιννοστούντες, αλλοδαποί, τσιγγάνοι.

• Η γνωριμία με τις άλλες γλώσσες και τις άλλες χώρες.

• Να αναδείξουμε το δικαίωμα του κάθε παιδιού και του κάθε ανθρώπου να έχει άλλη θρησκεία, άλλα μουσικά ακούσματα, άλλο πολιτισμό, άλλα ήθη κι έθιμα έτσι ώστε να νιώθουμε σαν ένα κράμα. Να καταλάβουνε τα παιδιά ότι αυτό που ζούμε καθημερινά μέσα στην τάξη και μέσα στο σχολείο, με αυτή τη σύνθεση, είναι τελικά προνόμιο – αυτή η ανταλλαγή εμπειριών και βιωμάτων – κι όχι κοινωνικό πρόβλημα.

Συγκεκριμένα μέσα από το παιχνίδι οι μαθητές μας ήρθαν σε επαφή με διαφορετικούς πολιτισμούς, πήραν πληροφορίες για αυτούς, συνεργάστηκαν κι ανέπτυξαν εμπιστοσύνη με άτομα διαφορετικής εθνικότητας κι ανακάλυψαν κοινά σημεία…

Τελικά κατάλαβαν ότι ένα από τα κοινά σημεία όλων των παιδιών ανεξαρτήτου χρώματος, γλώσσας, θρησκείας, πατρίδας είναι και το παιχνίδι. Συνειδητοποίησαν ότι κάποια από τα παιχνίδια που ήδη παίζουν, είναι γνωστά και σε άλλες χώρες, ίσως με διαφορετική ονομασία.

Στην ΟΝΕΙΡΟΧΩΡΑ ( τον τίτλο έδωσε μια μικρή μαθήτρια της Α τάξης του σχολείου μας ), τα παιχνίδια δεν έχουν σύνορα… Οι μαθητές ρώτησαν τους γονείς, παππούδες, γιαγιάδες για τα παιχνίδια που έπαιζαν στις πατρίδες τους.

Με τη βοήθεια των δασκάλων έψαξαν και σε άλλες πηγές για να ανακαλύψουν παιχνίδια, όπως επίσης συμβουλευτήκαμε και ευρωπαϊκά σχολεία με τα οποία είχαμε συνεργαστεί προηγούμενα έτη.

Κάποια από τα παιχνίδια αυτά τα κάναμε γνωστά στην ευρύτερη τοπική κοινωνία και στα υπόλοιπα δημοτικά σχολεία του νομού  Θεσ/νίκης μέσα από την πολυπολιτισμική σχολική μας μαθητική εφημερίδα των μαθητών της ΣΤ τάξης, η οποία ανεβαίνει και στην ιστοσελίδα του σχολείου μας.

Δημιουργήσαμε ένα βιβλίο, που περιέχει τους κανόνες των παιχνιδιών με εικόνες, μεταφρασμένα και σε άλλες γλώσσες.

Μπορεί κάποιος να συναντήσει 6 διαφορετικές γλώσσες

( ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά ρωσικά και αλβανικά  )

Επίσης δημιουργήσαμε ένα πολύ ωραίο παιχνίδι με κάρτες σε 6 διαφορετικές γλώσσες.